Cardiopoietic cell therapy for advanced ischemic heart failure: results at 39 weeks of the prospective, randomized, double blind, sham-controlled CHART-1 clinical trial

Cardiopoietic cells, produced through cardiogenic conditioning of patients' mesenchymal stem cells, have shown preliminary efficacy. The Congestive Heart Failure Cardiopoietic Regenerative Therapy (CHART-1) trial aimed to validate cardiopoiesis-based biotherapy in a larger heart failure cohort

Metaphors in management: blend of theory and practice

Studying metaphors modern-day managers will be better prepared to understand organizations and how to deal best with the circumstances they are challenged. The authors analyze how metaphors can serve as methods or tools that provide insight into how organizations function, and how best to deal with making them successful

Skuteczna rekanalizacja przewlekłych zamknięć naczyń wieńcowych poprawia rokowanie w obserwacji długoterminowej

Background and aim: The long-term benefit of percutaneous recanalisation of chronic total occlusion (CTO) is still unclear. Given advances in interventional cardiology over the last two decades, we sought to investigate whether a successful percutaneous coronary intervention for CTO (PCI-CTO) improves outcomes in an age- and gender-matched single-centre cohort of stable angina patients.Methods: Out of 401 consecutive patients enrolled to the CTO-Registry database, 276 patients were included in the final analysis. Patients with unsuccessful PCI-CTO (n = 138) were age- and gender-matched in a 1:1 ratio with patients who underwent a successful procedure. The primary end-points included hard end-points comprising death and nonfatal myocardial infarction (MI) and a composite safety outcome measure of death, nonfatal MI and ischaemia-driven revascularisation. The secondary end-point was improvement in angina status or complete resolution of angina symptoms. Patients were followed up for six months and at two years.Results: Patients who underwent a successful recanalisation of CTO, compared to those who underwent an unsuccessful procedure, revealed similar rates of composite death and MI at six months (0.7% vs. 1.4%; hazard ratio [HR], 0.50; 95% confidence interval ratio [CI], 0.05–4.80; p = 0.56) and two years (1.4% vs. 5.8%; HR 0.24; 95% CI 0.07–0.85; p = 0.053). A significant difference in composite safety end-points between subsets, although not recorded after six months of observation (8.7% vs. 15.2%; HR 0.54; 95% CI 0.27–1.07; p = 0.095), was noted at two years follow-up (15.2% vs. 29.7%; HR 0.47; 95% CI 0.29–0.77; p = 0.004). A greater improvement in symptom burden or resolution of angina symptoms was documented after a successful PCI at both six months (68.1% vs. 23.2%, p < 0.001; 80.4% vs. 34.8%, p < 0.001, respectively) and two years (52.2% and 8.0%, p < 0.001; 68.1% vs. 22.5%, p < 0.001, respectively).Conclusions: Successful recanalisation of CTO improves outcomes in long-term observation.Wstęp i cel: Odległe korzyści z rekanalizacji przewlekłych zamknięć naczyń wieńcowych (CTO) są nadal niepotwierdzone. Uwzględniając postęp w zakresie kardiologii interwencyjnej, który osiągnięto w ciągu ostatnich dwóch dekad, przeanalizowano dane uzyskane z jednego ośrodka i sprawdzano, czy skuteczna rekanalizacja CTO wpływa na rokowanie w grupie osób ze stabilną chorobą wieńcową w porównaniu z dobraną pod względem wieku i płci grupą kontrolną z nieskuteczną rekanalizacją CTO.Metody: Spośród 401 kolejnych pacjentów włączonych do rejestru CTO (CTO-Registry) 207 zostało zakwalifikowanych do końcowej analizy. Chorzy, u których próba rekanalizacji CTO zakończyła się niepowodzeniem (n = 138), zostali porównani w stosunku 1:1 do dobranej pod względem wieku i płci grupy pacjentów, u których zabieg rewaskularyzacji CTO zakończył się powodzeniem. Ocenianymi pierwszorzędowymi punktami końcowymi były: twardy punkt końcowy obejmujący zgon i zawał niezakończony zgonem i złożony punkt końcowy obejmujący zgon, zawał niezakończony zgonem oraz konieczność ponownej rewaskularyzacji naczynia docelowego (TLR). Drugorzędowym punktem końcowym była poprawa w zakresie klasy czynnościowej dławicy piersiowej lub całkowitej remisji objawów dławicowych. Punkty końcowe oceniano w okresie 6 miesięcy i 2 lat od zabiegu próby rekanalizacji CTO.Wyniki: Częstość występowania łącznie zgonów z różnych przyczyn i zawałów serca w grupie pacjentów ze skuteczną rekanalizacją CTO w porównaniu z chorymi z nieskuteczną rekanalizacją CTO nie różniła się istotnie statystycznie w obserwacji 6-miesięcznej [odpowiednio: 0,7% vs. 1,4%; iloraz ryzyka (HR) 0,50; 95% poziom ufności (CI) 0,05–4,80; p = 0,56) oraz w obserwacji 2-letniej (1,4% vs. 5,8%; HR 0,24; 95% CI 0,07–0,85; p = 0,053). W obu porównywanych grupach częstość występowania złożonego punktu końcowego nie różniła się istotnie statystycznie w obserwacji 6-miesiecznej (8,7% vs. 15,2%; HR 0,54; 95% CI 0,27–1,07; p = 0,095), natomiast w obserwacji 2-letniej częstość złożonego punktu końcowego była istotnie większa u chorych z nieudaną rekanalizacją CTO (15,2% vs. 29,7%; HR 0,47; 95% CI 0,29–0,77; p = 0,004). Zmniejszenie lub ustąpienie objawów dławicy piersiowej istotnie statystycznie częściej występowało u osób po udanej rekanalizcji CTO w porównaniu z chorymi, u których zabieg rekanalizacji CTO był nieskuteczny, zarówno w obserwacji 6-miesiecznej (odpowiednio: 68,1% vs. 23,2%; p < 0,001; 80,4% vs. 34,8%; p < 0,001), jak i 2-letniej (odpowiednio: 52,2% vs. 8,0%; p < 0,001; 68,1% vs. 22,5%; p < 0,001).Wnioski: Skuteczna rekanalizacja CTO poprawia rokowanie i redukuje objawy dławicowe u pacjentów w obserwacji długoterminowej